Piotruś to 2,5 letni chłopczyk z rozpoznaniem rozlanego chłoniaka limfoblastycznego T-komórkowego, St III.
Wesoły chłopiec, który wraz ze swoją starszą siostrą i ulubioną koparką wojuje w domu w przerwach od życia szpitalnego. Obecnie czeka na leczenie podtrzymujące remisję po zakończonym intensywnym leczeniu cyklem chemioterapii.
Julia to 4-letnia dziewczynka, która choruje na ciężką anemię aplastyczną. Obecnie czeka na przeszczep szpiku.
Magda to czteroletnia dziewczynka z rozpoznaniem białaczki limfoblastycznej.
Radosna, wesoła dziewczynka. Kilka dni po swoich 4- tych urodzinach, w grudniu 2018 r. nagle dowiedziała się z rodzicami ze ma ostrą białaczkę limfoblastyczną. Świat całej rodziny stanął do góry nogami. Madzi nowym domem stał się szpital. Madzia dostawała chemie, sterydy, były biopsje, a wszystko co najgorsze ta mała dziewczynka musiała dzielnie to znosić. Jest bardzo dzielna. Wspiera nawet swoich załamanych rodziców by się nie martwili i mówi im nawet “mamo tato jeszcze dam rade i się nie poddam!”. A co dalej nie wiem.. Obecnie czeka na wyniki czy przeszczep się przyjął.
Julek to dwuletni chłopiec z wielkim sercem i siłą do walki. Choruje na ostrą białaczkę limfoblastyczną typu B. Chorobę zdiagnozowano tydzień temu.
Jest bardzo grzeczny, lubi grać w piłkę i na różnych instrumentach. Uśmiech nie schodzi mu z twarzy. W domu czeka na niego rodzeństwo, z którym dnie spędzał na zabawie – siostra bliźniaczka i dwoje starszego rodzeństwa. Bardzo cierpliwy nawet teraz kiedy boli to naprawdę mocno musi boleć żeby płakał. Kiedyś bardzo kontaktowy ,towarzyski. Teraz przy chemii i sterydach wycofany, trudno nawet mi mamie dotrzeć do niego. Zrobił się bardziej wrażliwy , nerwowy częściej reaguje histeria kiedyś nigdy nie miało to miejsca. Bardzo lubi wracać do domu ,w którym czeka rodzeństwo. Lubi bawić się z nimi w chowanego,grać w piłkę,kółko graniaste i po prostu być z nimi. W szpitalu bardzo tęskni. Przed nim trudna, silna chemia, sterydy.
Krystian urodził się w 2018 roku 30-tego listopada, zdiagnozowano Histiocytozę.
Nikodem to 4-letni chłopiec z rozpoznaniem Ostrej Białaczki Szpikowej o podtypie m2.
.1go października 2018 roku, chłopiec trafił pierwszy raz do Szpitala z małą ilością płytek krwi, nic nie wskazywało na taki obrót spraw.. Po ponad dwóch miesiącach badań zdiagnozowano u niego MDS, po czym ruszyła procedura szukania dawcy szpiku. W styczniu dowiedzieliśmy się o tym, że Nikodem ma dawce. Ustalono termin przeszczepu na 6 marca. Po kilku dniach pobytu w szpitalu, do którego Nikoś trafił z powodu krwawienia z nosa, dowiedzieliśmy się, że Zespół Mielodysplastyczny przetransformował się w Ostrą Białaczkę Szpikową.
Nasz dzielny Nikodem jest już 99 dni po przeszczepie i czuje się dobrze. Jednak ostatnie wyniki badań pokazały, że pozostała choroba resztkowa, która w każdej chwili może się odnowić, dlatego niezbędne jest dalsze leczenie niestandardowym lekiem – Vidaza. Przewidziane leczenie będzie składało się z kilku kuracji.
Każdy gest na wagę złota! Wpłacać pieniądze można także na SubKonto Nikodema: 10 1140 2004 0000 3202 7863 6271
Iga to 8-letnia dziewczynka z rozpoznaniem ciężkiej postaci niedokrwistości aplastycznej, po przeszczepie
Bartek to 5-letni chłopczyk z rozpoznaniem Ostrej Białaczki Limfoblastycznej
Damian to 3-letni chłopczyk z rozpoznaniem Nowotworu Złośliwego nerki z wyjątkiem miedniczki nerkowej. W wieku 14 miesięcy zdiagnozowano u niego nowotwór złośliwy nerki. Podczas leczenia wystąpiły niestety komplikacje. Po drugiej dawce chemioterapii zaobserwowano piorunujące uszkodzenie wątroby. Z uwagi na zaburzenia oddychania oraz uszkodzenia wielonarządowe trafił na OIOM. Po długich 15 dniach z OIOMu z powrotem trafił na onkologię, tam przez 2 tygodnie dochodził do siebie. Przeszedł usunięcie nerki.
Julia ma 16 lat, rozpoznano u niej Ostrą Białaczkę Limfoblastyczną i Chłoniaka Limfoblastycznego t-komórkowego. Leczenie zakończono
Bartek ma 11 lat, zdiagnozowano u niego torbiel kości strzałkowej prawej.
lubi klocki lego, gry planszowe i komputerowe, chodzić na podwórko i jeździć na rowerze. W styczniu 2017 roku złamał kostkę, okazało się, że jest to torbiel. Lekarze z Otwocka po dodatkowych badaniach i długich konsultacjach przekazali chłopca na oddział onkologiczno-chirurgiczny w Warszawie. Po wykonaniu biopsji okazało się, że to torbiel aneuryzmatyczna (osteolityczna zmiana nowotworowa kości). Bartek przeszedł operację w lutym i czerwcu 2017 roku. Po nich chodzi na kulach. Po 1 operacji w gipsie, a po drugiej w ortezie. Między czasie stara się żyć „normalnie”, był na turnusie onkologicznym w Krakowie. Zaczął prywatną rehabilitację. Po kilku miesiącach ćwiczeń Bartosz funkcjonuje już bez kul i ortezy. W grudniu okazało się, że nie udało się usunąć całości torbieli i była potrzebna operacja. W styczniu 2018 doszło do kolejnej operacji.Teraz na onkologii ma już tylko wizyty kontrolne. Nie jest to koniec jego walki.W ubiegłym roku był na turnusie rehabilitacyjnym w Zakopanem. Zabiegi 3 razy dziennie, spacery, zmiana klimatu i integracja z dziećmi. To był wspaniały czas. Bartek poznał nowych ludzi i usprawnił się fizycznie.
Jan ma 15 lat choruje na Ostrą Białaczkę limfoblastyczną.
Od kwietnia 2018 roku choruje na białaczkę limfoblastyczną typu T. Chłopiec doświadczony i wrażliwy życiowo. Jaś jest bardzo ambitnym nastolatkiem, lubi poszerzać wiedzę w tematach, które go interesują. Uwielbia pająki, ma ich czternaście sztuk. Obserwuje ich rozwój, życie. W przyszłości chciałby otworzyć swój sklep terrarystyczny. Tęskni za normalnym życiem, kolegami, podwórkiem, ale obecnie nie jest na to gotowy nawet psychicznie.Boi się towarzystwa przez chorobę – izolacja od kwietnia zmieniła jego psychikę..
Czego Jaś potrzebuje? Na pewno zdrowia oraz chwil, które sprawiłyby, że życie stanie się piękniejsze.
Krzyś ma 10 lat. Jego historia choroby zaczęła się w grudniu 2015 roku. Wtedy trafił do szpitala w Białymstoku. Zdiagnozowano u niego rzadką chorobę immunologiczną. Niestety diagnoza była błędna. Po trzech miesiącach leczenia w stanie ciężkim został przewieziony do szpitala w Warszawie. To w Centrum Zdrowia Dziecka wprowadzono leczenie chemioterapią, bo okazało się że Krzyś jest chory na nowotwór, ziarnicę złośliwą zwaną czyli chłoniak Hodgkina. Pod koniec leczenia okazało się, że nastąpiła wznowa. Wprowadzono nowy protokół leczenia który miał zakończyć autoprzeszczepem szpiku. W grudniu 2016 w Przylądku Nadziei we Wrocławiu pobrano komórki macierzyste do przeszczepu. W styczniu 2017 wykonano kontrolne badania przed autoprzeszczepem i niestety nastąpiła kolejna edycja wznowa. Krzyś rozpoczął kolejne leczenie. Po konsultacjach podjęto decyzję że Krzyś otrzyma chemię dla dorosłych. Po sześciu dawkach takiej chemii nowotwór został opanowany i Krzysiek mógł jechać do Wrocławia. 15 maja 2017 po kilku dniach megachemii podano Krzysiowi komórki macierzyste. Zostało tylko czekać kiedy szpik zacznie pracować. Krzyś miał wszystkie książkowe powikłania, ale dał radę. Był bardzo dzielny i nie poddawał się. Kolejne badania kontrolne pokazują, że jest dobrze, ale strach zostaje.
Małgorzata Żywalewska 39 lat, choruje na nowotwór złośliwy raka otrzewnej. Niedługo po wykryciu odbyły się 2 operacje sprawdzające i wstawiono stomię. W grudniu 2016r przeszła innowacyjną operację HIPEC, która miała na celu zatrzymać chorobę. Operacja była kosztowna , nierefundowana i żeby nie pomoc ludzi o wielkim sercu i oszczędności, nigdy by do niej nie doszło. Pani Małgorzata przeszła chemioterapię(7 kursów), która jak lekarze uznali nic nie dała.. doprowadziła tylko do postępu choroby i była zmuszona ją przerwać. W tej chwili jest po prawie 3 miesięcznym pobycie w szpitalu, ponieważ doskwiera niedrożność i to z nią ma największe problemy. Wyniki nie są zadowalające, tomograf również. Była już u wielu lekarzy , ale żaden nie może już pomóc i rozkłada ręce. Najbardziej Pani Małgorzata potrzebuje funduszy na bieżące leki, strzykawki, igły, opatrunki..
Przemek ma 21 lat, jest spokojnym i bardzo sympatycznym chłopcem. W wieku dziecięcym zachorował na chorobę nowotworową węzłów chłonnych. Obecnie jest po resekcji jelita grubego i częściowo cienkiego. Od 4 lat żywiony jest pozajelitowo. Mimo iż sam nie jest kierowcą, bardzo lubi samochody ciężarowe.
